تور کنیا

تور کنیا

تور کنیا یکی از مقاصدی از آفریقا است که برای دوستداران حیات وحش، مناظر متنوع و فرهنگ‌های غنی بسیار لذت بخش خواهد بود. صنعت گردشگری نقش مهمی در اقتصاد این کشور دارد و پارک‌هایی مانند Maasai Mara, Amboseli و Tsavo امکان تماشای حیوانات معروف به «Big Five» را فراهم می‌کنند.

مهاجرت بزرگ حیوانات هر ساله صحنه‌ای تماشایی از طبیعت را رقم می‌زند. کنیا با مساحت بیش از ۵۸۰ هزار کیلومتر مربع، از دشت‌های وسیع تا سواحل اقیانوس هند را در بر می‌گیرد. فصل خشک، یعنی از ژوئن تا اکتبر، بهترین زمان برای سافاری است. همچنین، دیدار با قبایل بومی مانند ماسایی و سامبورو تجربه‌ای فرهنگی و ارزشمند به شمار می‌آید. به همین دلایل، تور کنیا یکی از بهترین انتخاب‌ها برای علاقه‌مندان به ماجراجویی و طبیعت است.

• تاریخچه کنیا :

حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد، مردم کوشی زبان از شمال آفریقا به بخشی از شرق آفریقا رفتند که امروزه کنیا نام دارد و در آنجا ساکن شدند. تا قرن اول میلادی، سواحل کنیا محلی برای رفت و آمد بازرگانان عرب بود. مردم نیل و بانتو نیز در هزاره اول میلادی به این منطقه نقل مکان کردند و در داخل کشور ساکن شدند.

≡ ورود اروپایی ها :

زبان سواحیلی که از آمیزه‌ای از زبان‌های بانتو و عربی تکامل یافته بود، به عنوان زبانی میانجی برای تجارت بین اقوام مختلف توسعه یافت. هنگامی که پرتغالی‌ها در سال ۱۴۹۸ از راه رسیدند، تسلط اعراب بر سواحل از بین رفت. پرتغالی‌ها در دهه ۱۶۰۰ جای خود را به عمان دادند تا اینکه نفوذ اروپایی دیگری، این بار از بریتانیا در قرن نوزدهم، از راه رسید.

≡ ریشه های تاریخ استعماری کنیا :

ریشه‌های تاریخ استعماری کنیا به کنفرانس برلین در سال ۱۸۸۵ برمی‌گردد، زمانی که شرق آفریقا برای اولین بار توسط قدرت‌های اروپایی احاطه شد. در نهایت دولت بریتانیا در سال ۱۸۹۵، منطقه تحت الحمایه شرق آفریقا را تأسیس کرد.

هزاران هندی برای کار در ساخت خط آهن کنیا و اوگاندا به کنیا آورده شدند و متعاقباً در آنجا ساکن شدند، و بسیاری از اقوام و خویشان خود را که عمدتاً تاجرانی از هند بودند، دعوت کردند تا به آنها بپیوندند.

نگاهی اجمالی به تاریخ غنی کنیا :

کنیا تاریخی غنی و پیچیده ای دارد که هزاران سال قدمت آن است، از سکونتگاه‌های اولیه انسان تا وضعیت جمهوری فعلی آن همه تاریخ کنیا را شکل می دهند. به صورت کلی این منطقه میلیون‌ها سال است که مسکونی بوده و شواهدی از اجداد اولیه انسان در حوضه Turkana یافت شده است. با گذشت زمان، گروه‌های قومی مختلفی از جمله کوشیتی‌ها، نیلوتی‌ها و بانتوها مهاجرت کرده و ساکن شدند.
بازرگانان عرب در قرن اول میلادی به ساحل رسیدند و بر تجارت و فرهنگ، از جمله توسعه زبان سواحیلی، تأثیر گذاشتند. نفوذ اروپا با پرتغالی‌ها در قرن شانزدهم آغاز شد و به دنبال آن بریتانیایی‌ها که یک کشور تحت‌الحمایه و بعداً یک مستعمره تأسیس کردند، به این کشور آمدند. کنیا در سال ۱۹۶۳ به استقلال رسید و جومو کنیاتا به عنوان اولین نخست وزیر و سپس رئیس جمهور آن منصوب شد.

• جاذبه های کنیا :

در ادامه به معرفی جاذبه هایی از کنیا می پردازیم که بازدیدکنندگان بسیاری را از سرتاسر جهان به خود جذب کرده اند:

1) ذخیره‌گاه ملی ماسایی مارا (Maasai Mara National Reserve)

ذخیره‌گاه ملی ماسای مارا یکی از باشکوه‌ترین ذخایر شکار آفریقا است. مارا که در مرز تانزانیا قرار دارد، امتداد شمالی سرنگتی است و باریکه ای از حیات وحش بین دو کشور را تشکیل می‌دهد.

این منطقه به نام مردم ماسایی نامگذاری شده است. در زبان این افراد، مارا به معنای “خالدار” است، که می تواند اشاره‌ای به بازی نور و سایه درختان اقاقیا و آسمان ابری در مراتع وسیع داشته باشد.

ماسای مارا به خاطر مهاجرت بزرگ شهرت دارد. مهاجرت بزرگ زمانی رخ می دهد که هزاران گاو وحشی، گورخر و غزال از ژوئیه تا اکتبر به سرنگتی سفر می‌کنند و از آن برمی‌گردند. همچنین در رودخانه مارا، انبوهی از اسب‌های آبی و تمساح‌ها  زندگی می کنند.

این پارک همچنین به دلیل جمعیت نسبتاً زیاد شیر، یوزپلنگ و پلنگ (به ویژه در ماه‌های خشک از دسامبر تا فوریه) شناخته شده است. علاوه بر این، به لطف ارتفاع پارک، آب و هوای اینجا در تمام طول سال معتدل و ملایم است.

2) ذخیره‌گاه ملی آمبوسلی (Amboseli National Reserve)

ذخیره‌گاه ملی آمبوسلی، که کوه کلیمانجارو (بلندترین قله آفریقا) در آن به زیبایی قرار گرفته، یکی از محبوب‌ترین پارک‌های توریستی کنیا است.

نام “آمبوسلی” از یک کلمه ماسایی به معنای “گرد و غبار نمکی” گرفته شده است که توصیفی مناسب برای شرایط خشک این پارک می باشد. این ذخیره‌گاه یکی از بهترین مکان‌ها در آفریقا برای مشاهده گله‌های بزرگ فیل از نزدیک است.

سایر حیات وحش‌هایی که معمولاً در این پارک دیده می‌شوند شامل گربه‌های بزرگ مانند شیر و یوزپلنگ و همچنین زرافه، گاو کوهی آفریقایی، کل آبی، غزال و بیش از ۶۰۰ گونه پرنده است.

دوستداران طبیعت می‌توانند پنج زیستگاه مختلف را در اینجا کشف کنند، از بستر خشک شده دریاچه آمبوسلی گرفته تا تالاب‌هایی با چشمه‌های گوگرد، ساوانا و جنگل‌ها. برای درک زیبایی های بیشتر می توانید از مردم محلی ماسایی دیدن کنید که در منطقه اطراف پارک زندگی می‌کنند.

3) پارک ملی تساوو (Tsavo National Park)

بزرگترین پارک کنیا، تساوو، به دو بخش تقسیم شده است: تساوو غربی و تساوو شرقی. این پارک‌ها روی هم رفته چهار درصد از کل مساحت کشور را تشکیل می‌دهند و شامل رودخانه‌ها، آبشارها، ساوانا، تپه‌های آتشفشانی، یک فلات عظیم از سنگ‌های گدازه‌ای و تنوع چشمگیر حیات وحش هستند.

در میانه راه بین نایروبی و مومباسا، تساوو شرقی به خاطر مناظر دیدنی اش شهرت دارد. مناظری مانند گله‌های بزرگ فیل که در غبار قرمز غلت می‌زنند و حمام می‌کنند. رودخانه گالانا با حاشیه نخلی اش از میان پارک می‌پیچد و منظره‌ای عالی از حیوانات و دشت‌های خشک را نمایان می شود.

از دیگر جاذبه‌های برجسته اینجا می‌توان به فلات یاتا، طولانی‌ترین جریان گدازه‌ای جهان؛ صخره موداندا؛ و آبشار لوگارد که به تنداب‌ها و استخرهای پر از تمساح می‌ریزند، اشاره کرد.

تساوو غربی مرطوب‌تر و از نظر توپوگرافی متنوع‌تر است. همچنین برخی از زیباترین مناظر در قسمت شمالی پارک قرار دارند. از نکات برجسته اینجا می‌توان به چشمه‌های Mzima، مجموعه‌ای از چشمه‌های طبیعی با جمعیت زیادی از اسب‌های آبی و کروکودیل‌ها، دهانه Chaimu، مکانی عالی برای دیدن پرندگان شکاری و پناهگاه کرگدن نگولیا اشاره کرد. دیدن حیات وحش در تساوو غربی به دلیل پوشش گیاهی متراکم‌تر به راحتی امکان‌پذیر نیست، اما مناظر زیبا این کمبود را جبران می‌کنند.

۴) پارک ملی دریاچه ناکورو (Lake Nakuru National Park)

پارک ملی دریاچه ناکورو، در مرکز کنیا، به خاطر دسته‌های عظیم فلامینگوهای صورتی‌اش شهرت دارد. این پرندگان در خود دریاچه ناکورو، یکی از دریاچه‌های دره مانند که تقریباً یک سوم مساحت پارک را پوشش می‌دهد، جمع می شوند.

این پارک در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد و بیش از ۴۵۰ گونه پرنده در اینجا ثبت شده است، همچنین تنوع غنی ای از سایر حیات وحش نیز در آن وجود دارد. شیرها، پلنگ‌ها، گرازها، کل‌های آبی، پیتون‌ها و کرگدن‌های سفید تنها برخی از حیواناتی هستند که ممکن است ببینید و مناظر از مراتع وسیع حاشیه دریاچه گرفته تا صخره‌های سنگی و جنگل‌ها متغیر است.

این پارک همچنین بزرگترین جنگل یوفوربیا شمعدانی در آفریقا را دارد . این گیاهان  شاخه‌دار بومی این منطقه هستند و بافت جالبی به مناظر خشک ارائه می‌دهند.

5) دریاچه نایواشا (Naivasha)

دریاچه نایواشا، بهشتی برای پرنده‌نگرها است. این دریاچه بیش از ۴۰۰ گونه پرنده دارد که می توانید از دیدن آنها لذت ببرید، از جمله عقاب‌های ماهی‌خوار آفریقایی، جاکاناها، زنبورخوارهای پیشانی سفید و…

یکی از بهترین راه‌ها برای تماشای حیات وحش، قایق‌سواری است. اسب‌های آبی در آب می‌چرخند و زرافه‌ها، گورخرها، گاومیش‌ها و گاوهای کوهی در اطراف لبه‌های دریاچه چرا می‌کنند. در سایه‌بان‌ها، بهتر است که مراقب میمون‌های کلوبوس هم باشید.

درست در جنوب دریاچه نایواشا، پارک ملی Hell’s Gate که نسبتاً مقرون به صرفه است، دارای طیف گسترده‌ای از حیات وحش می باشد و فرصت‌های عالی ای برای کوهنوردی ارائه می‌دهد. برای مثال بازدیدکنندگان می توانند از دو آتشفشان خاموش و صخره‌های قرمز پارک دیدن کنند. در ساحل جنوبی دریاچه نایواشا، می‌توانید برای نوشیدن یک فنجان چای به مرکز حفاظت از محیط زیست Elsamere ، خانه سابق مرحوم جوی آدامسون، نویسنده کتاب «آزاد زاده شده» و همسرش جورج، سر بزنید.

توجه داشته باشید که دریاچه نایواشا در مواقع خشکسالی شدید به طور قابل توجهی کوچک می‌شود و صنعت گلکاری پررونق در این منطقه نیز بر سطح و کیفیت آب تأثیر می‌گذارد. اما این دریاچه معمولاً سرسبز و پر از زندگی است.