جاوه شرقی |عکس+موقعیت مکانی+ جاذبه ها
جاوه شرقی کم‌تراکم‌ترین بخش جاوه است، اما هنوز هم حدود ۴۰ میلیون نفر در آن زندگی می کنند، جاوه شرقی جاذبه های متنوعی دارد: معابد، سواحل زیبا، دریاچه ها، صخره های مرجانی، آتشفشان ها و ذخایر حیات وحش تنها جزوی از این جاذبه هاست. وقتی که قدرت جاوه مرکزی در قرن دهم کاهش یافت، این خلاء به واسطه پادشاهان جاوه شرقی که پادشاهی ماجاپاهیت را تأسیس کردند پر شد.
این پادشاهی در قرن سیزدهم به اوج خود رسید و تمام اندونزی امروزی و همچنین شبه جزیره مالایی و فیلیپین را در بر گرفت. در زمان هلندی ها، جاوه شرقی به مزرعه ای بزرگ تبدیل شد و قهوه، کاکائو و لاستیک از محصولات عمده آن بودند. بسیاری از مادورایی‌ها در جاوه شرقی، به‌ویژه در سواحل شمالی ساکن هستند و باعث شده اند که در مقایسه با جاوه مرکزی فضایی بکر تر ایجاد شود.
بخشی از جاذبه هایی که می توانید ببینید:
• دیدنی های جاوه شرقی:
این منطقه چیزهای زیادی برای دیدن دارد. مرکز استان جاوه شرقی، سورابایا، شهری جهانی با مکان‌هایی خوب برای میل کردن غذا و هتل‌های راحت است. در طی سفری کوتاه، می توانید ماجراجویی هایی مانند بالا رفتن از کوه برومو، آتشفشانی بسیار فعال را تجربه کنید که در حال فوران است و از جاوه مرکزی نیز قابل دسترسی می باشد. همچنین می توانید سعی کنید کوه سمرو، بلندترین کوه جاوه با ارتفاع ۳۶۷۶ متر را فتح کنید.
جزیره مادورا، در گوشه شمال شرقی جاوه قرار دارد و تقریباً به آن متصل است. مردمان این منطقه به نام Madurese معروف هستند، و فرهنگ متمایزی دارند. این مردمان از مسابقاتی مثل گاو بازی به نام کاراپان ساپی که معمولاً در ماه آگوست و سپتامبر هر سال برگزار می شود، لذت می برند.
سلسله ماجاپاهیت و هنر معبد سازی اندونزیایی:
سلسله ماجاپاهیت، در جاوه شرقی و اطراف آن هستند. اولین قدرت جاوه یا اندونزی بود که توانست برای صدها سال بر کل مجمع الجزایر اندونزی – و همچنین شبه جزیره مالایا و بخشی از فیلیپین – تسلط پیدا کند. این کشور روابط تجاری سودآوری با چین، کامبوج، سیام، برمه و ویتنام داشت. در زمان پادشاهی Erlangga، جاوه شرقی و بالی تجارت پر سودی با جزایر اطراف داشتند و پیشرفت‌های هنری و فکری زیادی داشتند. بخشی از حماسه هندو ماهاباراتا برای انطباق با فلسفه جاوه شرقی و دیدگاه زندگی آنها بازتفسیر شد و از همینجا بود که جاوه شرقی بیشتر هنر معبد خود را به ارث برد.
غذاهایی که می توانید در جاوه شرقی امتحان کنید
• آداب و رسوم جاوه شرقی:
این منطقه با جاده هایی که دارد، به بقیه جاوا دسترسی دارد. قطارها و خدمات هوایی بین سورابایا و سایر شهرهای بزرگ کشور از جمله دنپاسار در بالی که تنها حدود نیم ساعت طول می کشد راه های ارتباطی ای بین جاوه شرقی و مکان های دیگر اندونزی ایجاد کرده است. مردم جاوه شرقی به خاطر رفتار صریح و صدای بلندی که دارند شناخته می شوند.
آنها افرادی هستند که سریع با غریبه ها صمیمی می شوند و در صورت نیاز به آنها کمک می کنند. مردم جاوه شرقی عاشق غذا خوردن هستند و شما می توانید از غذاهای مختلف لذت ببرید. از انواع غذاهای دریایی گرفته تا گوشت گاو و مرغ، هر غذا با عشق و دقت پخته می شود. حتما سوتو مادورا (سوپ مرغ به سبک مادوران) و ساته مادورا (مرغ سیخ شده سوخاری با سس بادام زمینی خوش طعم) را امتحان کنید و اگر به غذاهای تند علاقه ندارید از ترشی سامبال یا فلفل پرهیز کنید.
راه های ارتباطی
آب وهوا
آب و هوای سورابایا بسیار گرم و مرطوب با میانگین رطوبت ۷۵ درصد و دمای متوسط ۲۷ درجه سانتیگراد (۸۱ درجه فارنهایت) است. میانگین بارندگی سالانه حدود ۱۵۰ سانتی متر (۶۰ اینچ) است، فصل بارانی از نوامبر تا آوریل ادامه دارد. بقیه سال، به ویژه از ژوئن تا اکتبر خشک تر است. دوره‌هایی که بادهای موسمی تغییر جهت می‌دهند (معمولاً مارس-آوریل و نوامبر-دسامبر) هستند و باران‌های شدیدی دز این مدت زمان وجود دارد و اغلب منجر به سیل در جاوه شرقی و سورابایا بزرگ می‌شوند. ماه های جولای و آگوست بهترین ماه های سال هستند.
• جاذبه های دیگری از اندونزی که ممکن است برایتان جالب باشد:
• در رابطه با جاوه بیشتر بدانید :
جاوه پرجمعیت ترین جزیره جهان و مرکز فرهنگ، سیاست و زندگی اقتصادی اندونزی است. رویدادهای تاریخی که در اینجا اتفاق افتاد اندونزی را به عنوان یک کل شکل داده. افرادی که به اینجا می آیند هنوز آن را به عنوان مکانی برای کسب شهرت و ثروت می دانند. این مکان فوق‌العاده غنی، سنت‌های فرهنگی غنی و مکان‌هایی با زیبایی فوق‌العاده دارد. مساحت آن تقریباً یک سوم کالیفرنیا است اما بیش از سه برابر آن جمعیت دارد.
جاوه شکلی دراز و باریک و به اندازه آلاباما دارد و حدود ۱۳۲۱۰۷ کیلومتر مربع (۵۰۲۲۹ مایل مربع) را پوشش می دهد و حدود ۱۱۰۰ کیلومتر (۷۰۰ مایل) از شرق به غرب و ۳۰ تا ۲۰۰ کیلومتر (۲۰ تا ۱۳۰ مایل) از شمال به جنوب امتداد دارد. این منطقه بین ۶ و ۹ در جنوب خط استوا واقع شده که به جاوه ی شرقی، جاوه مرکزی و جاوه غربی تقسیم می شود و شامل دشت های ساحلی، حاصلخیز، و کوه ها و آتشفشان ها است. تعداد کمی از جنگل های بارانی باقی مانده اند اما بیشتر زمین ها عمدتاً برای برنج کشت می شوند. آب و هوا هم گرمسیری است. فصل مرطوب از سپتامبر تا مارس و فصل خشک از مارس تا سپتامبر است. کوه ها و فلات ها تا حدودی خنک تر از پایین دست هستند.
• جاوه از فعال ترین مکان های روی زمین:
جاوه همچنین یکی از فعال ترین مکان های زمین شناسی روی زمین است. ۶۰ آتشفشان موجود در اندونزی آنقدر خطرناک هستند که ۳۰ تا از آنها پست های رصدی دارد. هنوز از ۱۷ آتشفشان فعال در جزیره دود هایی خارج می شود. حدود ۲۰ قله در جاوا از ارتفاع ۱۰۰۰۰ فوت بالاتر می روند و بلندترین آنها کوه سمرو در ارتفاع ۱۲۰۶۰ فوتی است.
• جمعیتی که در جاوه زندگی می کنند:
خاک حاصل خیز جاوه باعث شده به یکی از مکان های پرجمعیت روی زمین تبدیل شود. بیش از ۶۰ درصد از جمعیت ۲۷۰ میلیونی اندونزی در جاوه زندگی می کنند. این منطقه، کوچکتر از ایالت نیویورک و تنها ۶٫۹ درصد اندونزی را اشغال می کند (جاوه، بالی و مادورا نزدیک به دو سوم مردم را در خود جای داده اند). برخی از مناطق جاوه بالاترین تراکم روستایی در جهان را دارند و میانگین تراکم آنها ۱۶۰۰ نفر در هر مایل مربع است. در برخی مناطق بسیار بالاتر است. در اطراف منطقه روستایی Modjokuto تراکم ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ نفر در مایل مربع ثبت شده است.
از آنجایی که جاوه بسیار متراکم است، مناطق روستایی کیفیت شهری دارند. روستاها اغلب تنها چند صد متر از هم فاصله دارند و معمولاً فاصله بین شهر ها بیش از هشت کیلومتر نیست. تنها شهرهایی که ویژگی واقعی شهری و صنعتی دارند جاکارتا، سوروباجا و سمارنگ هستند.
• گروه های قومی ای که در اندونزی زندگی می کنند:
جاوه ای ها، بزرگترین گروه قومی اندونزی هستند و ۴۵ درصد از جمعیت اندونزی را تشکیل می دهند. پنج زبان اصلی در جاوه وجود دارد: ۱ ) جاوه در اطراف جاکارتا. ۲) اندونزیایی در شمال غربی و مرکزی جاوه. ۳) Sundanese در جنوب غربی جاوه ۴) Madurese در شمال شرقی جاوه و جزیره مادورا و ۵) بالیایی در جاوه شرقی و بالی. هر گروه فرهنگ مخصوص خود را دارد.
دسترسی آسان به تور، دیدنی ها و هتل های جاوه شرقی و سومبا
برای دریافت اطلاعات از هر بخش بر روی آن کلیک کنید
موقعیت مکانی:
