موزه فضای باز گورمه محبوب ترین مقصد گردشگری در کاپادوکیه| ترکیه

• موزه فضای باز گورمه|عکس+ موقعیت مکانی+تاریخچه

موزه فضای باز گورمه مکانی تاریخی در کاپادوکیه است. این منطقه کوچک شامل بهترین کلیساهای کاپادوکیه و چندین مجموعه صومعه است. به همین دلیل، موزه فضای باز گورمه محبوب ترین مقصد گردشگری کاپادوکیه است. این مقاله زمینه جغرافیایی، اجتماعی و تاریخی از موزه فضای باز گورمه را توضیح می‌دهد.

۱) موقعیت جغرافیایی موزه فضای باز گورمه:

در سال ۱۹۸۵، موزه فضای باز گورمه به عنوان میراث جهانی یونسکو برای حفاظت و نمایش بهترین کلیساهای کاپادوکیه شناخته شد. دولت ترکیه برای تسهیل دسترسی و گشت و گذار هزاران گردشگری که به اینجا سفر می‌کردند. جاده‌ها، پارکینگ‌ها و مغازه‌ها را همراه با موزه فضای باز ساخت. این اقدامات مفید و ضروری بودند.

موزه فضای باز گورمه بخش کوچکی، شاید فقط ۵ درصد از دره ای معروف به دره گورمه را اشغال می کند. دره گورمه یک کیلومتر طول دارد که از موزه فضای باز گورمه شروع می شود و به سمت شمال غربی امتداد می یابد و به دره ای وسیع و شنی باز می شود. این دره کلیسا های بسیاری را در خود جای داده است.

• شما همراهان گرامی شیوار می توانید از طریق راه های مختلفی با کارشناسان گردشگری ما در ارتباط باشید. و تور های گردشگری خود را سازماندهی کنید. همچنین می توانید با مراجعه به پلت فرم هایی که شیوار بر روی آن ها فعالیت می کند. به اطلاعات کامل از جاذبه های جهان، هتل های لاکچری و اقتصادی، تور های ما و آخرین خبر های صنعت توریسم دسترسی داشته باشید. شیوار در خدمت شماست!

۲) کلیساهای موجود در موزه فضای باز گورمه:

دره گورمه شامل حداقل ۶۰ کلیسا، ۴۵ سنگ نسوز، صدها گور و اتاق های کشاورزی بی شماری است. چندین کلیسای نقاشی شده دیگر در نزدیکی دره گورمه قرار دارند، مانند کلیسای El Nazar، کلیسای Saklı (پنهان)، صومعه Ayvalı و کلیسای Zindan. تراکم بالای کلیساهای کنده کاری شده نشان می دهد که دره گورمه محل فعالیت مذهبی بوده است.

۳) دلیل رشد کلیسا ها در این دره:

چرا در این منطقه کوچک، کلیساها و مقبره های زیادی وجود دارد؟ پاسخ ترکیبی از سه عامل مرتبط با هم است. تشییع جنازه، رهبانیت و زیارت. در دوران رومیان قبل از مسیحیت، دره گورمه محل تدفین بود و از مقبره های سنگی حکاکی شده پر بود. با مسیحی شدن امپراتوری روم، فضای تدفین نیز مسیحی شد.

سپس، در حدود دهه ۸۰۰، راهبان صومعه های کوچکی را در این منطقه تشکیل دادند تا زندگی ای با تدبیر را دنبال کنند. این دره مزایای زیادی برای زندگی رهبانی داشت. از نظر روحانی، این منطقه، مقدس در نظر گرفته می شد زیرا مقدسین قبلی در آنجا دفن شده بودند. همچنین، زمینه ای عرفانی و معنوی را ایجاد کرد که ویژگی مشترک صومعه های بیزانسی است. ساخت کلیساها و فضاهای زندگی در این مکان آسان بود.

۴) شهرت منطقه چگونه افزایش یافت؟

هنگامی که دره گورمه پر از راهبان و زاهدان شد، مسیحیان به عنوان زائر آمدند. آنها به اینجا سفر کردند تا راهبان را ملاقات کنند، دعا کنند، یا بقایای مقدس را ببینند. هجوم زائران شهرت مقدس منطقه را افزایش داد. این به نوبه خود به این معنی بود که افراد بیشتری می خواستند یک کلیسای یا صومعه یادبود در اینجا بسازند. بنابراین، سه انگیزه دفن مقدس، زندگی خانقاهی و زیارت معنوی یکدیگر را تقویت می کردند. به همین دلایل، دره گورمه بیشترین تمرکز کلیساهای مسیحی را در کاپادوکیه دارد.

۵) نقش کلیسای توکالی موجود در دره گورمه:

علاوه بر عوامل کلی که باعث توسعه دره شدند، Tokalı Kilise به طور خاص نقش تعیین کننده ای در تبدیل دره گورمه به یک منطقه محبوب برای مسیحیان ایفا کرد. بقایای باستان شناسی کلیسای توکالی حکایت از داستان زیر دارد. در ابتدا، کلیسای توکالی یک آرامگاه ساده بود، یک خانه دور افتاده کوچک که برای یک راهب گوشه نشین بود. سپس در حدود سال ۹۱۵ پس از میلاد، کلیسای قدیمی توکالی بلافاصله در کنار آرامگاه ساخته شد. به احتمال زیاد، یک حامی ثروتمند به دلیل قدردانی از دعا یا شفای زاهدان، کلیسا را ​​تامین مالی کرده است.

سپس در سال ۹۶۱ پس از میلاد، کلیسای جدید توکالی بزرگتر ساخته شده و نقاشی شد. این کلیسای جدید توکالی کلیسای بسیار مهمی بود. به احتمال زیاد، کلیسای قدیمی توکالی به دلیل زندگی راهبی مقدس به یک مکان زیارتی شلوغ تبدیل شده بود. این باعث شد که شخصی با دارایی امپراتوری یک کلیسای بزرگتر بسازد که همان کلیسای جدید توکالی می باشد.

۶) کلیسای جدید توکالی:

کلیسای جدید توکالی بزرگترین و تزئین شده ترین کلیسای غار کاپادوکیه است. همچنین، این کلیسا یکی از قدیمی ترین کلیساهای دره گورمه بود که در حدود سال ۹۶۰ پس از میلاد ساخته شد. سایر کلیساهای نقاشی شده درون و یا اطراف موزه فضای باز گورمه ۵۰ تا ۱۰۰ سال پس از کلیسای جدید توکالی ساخته شدند. بنابراین، کلیسای جدید توکالی به تعریف این دره به عنوان یک مکان محبوب برای رهبانیت و زیارت کمک کرد. وقتی مردم برای بازدید از کلیسای نیو توکالی آمدند، تصمیم گرفتند که صومعه‌های دیگری را در نزدیکی آن بسازند، به‌ویژه در قسمت بالایی دره، که اکنون موزه رسمی گورمه در فضای باز در نظر گرفته می شود.

۷) موزه فضای باز گورمه: 

موزه فضای باز گورمه شامل ۱۵ کلیسا و ۱۱ سفره خانه است. بر اساس بهترین تخمین ها، تمام کلیساها در قرن یازدهم ساخته شده اند.
چشمگیرترین کلیساها، Karanlık، Çarıklı، Elmalı هستند که کاملاً گچ کاری شده و نقاشی شده اند. این به‌اصطلاح «کلیساهای ستونی» دارای ستون‌هایی با پلان مربع متقاطع هستند. سبک یکنواخت آنها نشان می دهد که همان افراد هر سه را ساخته و نقاشی کرده اند. به احتمال زیاد استاد و تیمش کلیسای Karanlık را در حدود سال ۱۰۰۰ بعد از میلاد نقاشی کردند، سپس اعضای آن تیم کلیسای صندل و کلیسای سیب را نقاشی کردند. کلیساهای اخیر از نظر شکل، رنگ و مناظر شبیه به کلیسایKaranlık هستند، اما نقاشی‌های آن‌ها آنقدر دقیق نیستند.

۸) کلیساهای دیگر موجود در موزه فضای باز گورمه:

پنج کلیسای دیگر در موزه فضای باز گورمه وجود دارد این گروه شامل سنت باسیل، سنت باربارا، سنت کاترین، کلیسای مار (Yılanı Kilise) و کلیسای Pantocrator است. دیوارهای این کلیساها عمدتاً صخره ای هستند و تعدادی پانل های مستطیلی از قدیسان در حالت ایستاده قرار دارند. گروه کلیساهای باقی مانده در موزه فضای باز گورمه ساده هستند. آنها هیچ تصویر نقاشی شده ای ندارند، فقط یک سری از خطوط طراحی شده دارند. تقریباً پنج کلیسا وجود دارد که عمدتاً بدون علامت یا قفل هستند.

۹) تاریخ مدرن در موزه فضای باز گورمه:

پس از یک دوره استفاده گسترده مسیحیان در قرن های ۱۰ و ۱۱ از این مکان، دره گورمه در حدود سال ۱۱۰۰ پس از میلاد زمانی که ترکان سلجوقی منطقه را اشغال کردند، به ظاهر متروکه شد. این منطقه به یک جامعه روستایی ترک تبدیل شد. کشاورزان سوراخ‌هایی را روی کف‌ها حک می‌کردند تا به‌عنوان تنور از آن استفاده کنند.

۱۰) تغییرات کلیسا ها در قرن های ۱۰ و ۱۱:

در اوایل دهه ۱۹۰۰، جمعیت اقلیت مسیحیان یونان در برخی از کلیساها عبادت می کردند. هیچ مدرک مستقیمی مبنی بر حضور آنها در دره گورمه وجود ندارد. اما آنها در کلیساهای مجاور در Ortahısar عبادت می کردند. در سال ۱۹۲۴، تمام مسیحیان یونان در ترکیه به یونان منتقل شدند. پس از آن زمان دیگر از کلیساها برای عبادت استفاده نمی شد.

در دوره ۱۹۳۰-۱۹۷۰، ترک ها کمترین علاقه را به حفظ فرهنگ یونان داشتند، زیرا این کشور به تازگی با مهاجمان یونانی برای به دست آوردن استقلال ملی خود مبارزه کرده بود. در این مدت از برخی اتاق ها برای مصارف کشاورزی استفاده می شد. برای مثال، کلیسای  Karanlık به کبوترخانه ای برای برداشت کود کبوتر تبدیل شد (که در واقع به حفظ نقاشی های آن کمک خوبی کرد).

۱۱) برگشت موزه فضای باز گورمه به دوران اوج خود:

در دهه ۱۹۷۰، علاقه به کاپادوکیه دوباره ظهور کرد. محققان برای تجزیه و تحلیل کلیساهای گورمه آمدند و گردشگری افزایش یافت. در سال ۱۹۷۳، دولت ترکیه اقداماتی را برای حفظ و بازاریابی کاپادوکیه انجام داد. آنها کاپادوکیه را “منطقه ممتاز برای توسعه گردشگری” اعلام کردند. قبل از آن زمان، کلیساهای موزه فضای باز گورمه باز و بدون محافظت بودند. در سال ۱۹۷۵، شهر مجاور Avcılar نام خود را به Göreme تغییر داد. این امر باعث شد موزه فضای باز گورمه، تحت صلاحیت قضایی شهر قرار گرفت تا بتوانند ۴۰ درصد از کل درآمد را دریافت کنند. سپس در سال ۱۹۸۵، «پارک ملی گورمه و محوطه‌های صخره‌ای کاپادوکیه» به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شد. امروزه، موزه فضای باز گورمه، جاذبه اصلی کاپادوکیه است و سالانه بیش از ۱ میلیون بازدیدکننده دارد.

۱۲) عکس هایی از موزه فضای باز گورمه:

موقعیت مکانی این اثر تاریخی: